De avond komt
en de dag verdwijnt.
Ik breek het brood
en ik drink de wijn.
Ik drink op jou
en ik drink op mij.

Voor nu.
Voor eens.
Voor altijd.

Ik zie de waanzin,
de verwarring.
En het virus dat zich verspreidt.
Maar ik zie ook mensen die omzien naar elkaar.
Mensen die ervaren dat je niet alles
in je eentje kunt regelen.

Mensen die elkaar steunen
en ook aan een ander denken.

Door wat je kwijtraakt
weer iets nieuws vindt.
Het licht van de zon
dat nooit dimt.

Ik drink op dat wat ons verbindt
Ik drink wat opnieuw begint.

Peter van Lange, docent