Terwijl leerlingen zich verdelen in groepjes zie ik één leerling aandachtig naar haar laptop turen. Als ze merkt dat ik haar richting op loop, vraagt ze me op de man, of liever gezegd vrouw, af: “Mevrouw, hoe oud bent u eigenlijk?” Ik had van alles verwacht, maar deze zag ik niet aankomen. “Nou, eind van het jaar word ik 60”, antwoord ik. “Oh echt? Dat had ik niet gedacht.” Dat compliment steek ik maar in m’n zak. En dan vervolgt ze. “Weet u, ik moet later waarschijnlijk doorwerken tot ik 70 ben, zé-vén-tíg! Dat is toch niet normaal?”. Met een diepe zucht glijdt ze onderuit op haar stoel alsof ze per direct alles uit haar handen wil laten vallen vanwege deze schokkende ontdekking. Tja, daar zit je dan. In de schoolbanken in de eerste klas van het voortgezet onderwijs. Ik kan me voorstellen dat veertig al oud is, laat staan het idee dat je zeventig moet worden voordat je kunt stoppen met werken. 

Mogelijkheden

Aan het gezicht van de leerling lees ik af dat ik nu niet moet aankomen met een verhandeling over vergrijzing, pensioenstelsel en dat soort zaken. “Weet je wat zo gaaf is aan deze tijd?” Twee ogen kijken mij aan alsof ik nu wel met iets héél goeds moet komen. “Er komen zóveel nieuwe opleidingen en beroepen bij. Wie had ooit gedacht dat je dronepiloot zou kunnen worden? Nog niet zo heel lang geleden hadden we überhaupt geen idee van een drone. En wat denk je van een professioneel hacker? Hier kun je zelfs cursussen over volgen op de Universiteit Twente. Daar gaan leerlingen van het Twents Carmel College naartoe, vorig jaar nog mijn mentorleerlingen.”

Kiezen voor talent

“Echt waar?”, vraagt de leerling. “Zeker”, zeg ik. “En weet je wat ook mooi is? Je hoeft later eigenlijk niet voor een beroep te kiezen dat je, zoals vroeger, je hele leven moet gaan doen. Ik ben een zij-instromer en sta pas dertien jaar voor de klas. Daarvoor heb ik hele andere dingen gedaan. Het kan zijn dat je later andere interesses krijgt dan die je nu hebt, of dat je talenten ontdekt die je in een ander beroep beter kunt inzetten.” 

Een leven lang leren

“Hoe doe je dat dan, je kunt toch niet zomaar iets anders gaan doen?” “Wat denk je van de schoolbanken weer in?”, antwoord ik. Ze kijkt me aan alsof ze water ziet branden. “Je gaat toch niet voor je lol weer leren als je eindelijk klaar bent met school? Ik ben blij als ik straks klaar ben met school.” Ik schiet in de lach. “Ja, ik kan me voorstellen dat je dit nu denkt maar neem van mij aan dat het zomaar kan gebeuren dat het later begint te kriebelen om een cursus of opleiding te volgen.” Enigszins gerustgesteld buigt ze zich even later met een aantal klasgenoten over haar puber-rap. Eerst de woelige wateren van deze jaren maar eens doorkomen. Misschien met omwegen, maar zij komt er wel. Dat weet ik zeker. 

Elies Schledorn
Docent levensbeschouwing en mentor