"Stop het in je rugzak"

"Stop het in je rugzak"

4 december 2018

Toen ik de brieven, verhalen en gedichten las uit de inspiratiebundel "Hartverwarmend", kwam het spontaan in mij op: wat een goudmijn, al die ervaringen van leerlingen en docenten. Dit verzin je niet, dit gebeurt. Eén zin bleef hangen: ‘Stop het in je rugzak!’ Prachtig beeld voor een leerling: een rugzak, dichtbij, tegen je rug aan, maar ook een beetje buiten je, je kunt hem naast je neerleggen.

 

Wat zit er allemaal in mijn rugzak? Bovenin zitten de dingen die mijn aandacht vragen: mijn huiswerk moet af, de toets moet gehaald worden, de spanning van een keuze die eraan zit te komen, confl icten thuis of op school.

 

Direct daaronder liggen sfeergevoelige zaken. Voel ik mij veilig? Weet ik mij aanvaard, door mijn klasgenoten, door de docent, door mijzelf? Word ik gelijkwaardig behandeld – bij alle verschil? Verveel ik mij of durf ik mee te geven met het enthousiasme van een docent, die mij met kennis van zaken inwijdt in zijn vak? Heb ik plezier in school? Of zit ik heel ergens anders met mijn hoofd? Mag ik een tijdje onzeker zijn, alstublieft?

 

Aan de zijkant van mijn rugzak zit een vakje met rits, voor mijn mobieltje. Daar kijk ik mee naar buiten, maar vooral naar binnen. Voorzichtig, het is mijn wereld, een wereld voor mijzelf. Aan de andere kant het vakje met mijn waterfles. Voor als ik dorst heb of gewoon even niks wil.

 

Onderin mijn rugzak zitten mijn dromen en herinneringen. Ik weet eerlijk gezegd zelf niet wat daar zit. Misschien ben ik er nog niet aan toe. God bijvoorbeeld. Waar word ik echt gelukkig van? Weten wie je werkelijk bent. Waarvoor je bestemd bent. Waar je sterke punten liggen.

 

Dat ik al een beetje lekker in mijn vel zit. Allemaal onder in mijn rugzak. Het kan nog even wachten. Zoals een dagboek dat ik later nog eens rustig doorlees. Daar bewaar ik mijn kwetsbaarheid, die me misschien wel mooi maakt?

 

Het is al jaren geleden dat ik zelf eindexamen deed, maar mijn rugzak is nog steeds niet leeg. Er zitten vooral vragen in. Hoe zal het ons vergaan op deze aarde? Zullen de onderbuikgevoelens het winnen? Zullen de armen steeds armer worden? Kan moeder aarde onze welvaart dragen? Vragen waarmee ik de toekomst intrek en die mij gelukkig maken. Wie hiervan de smaak te pakken krijgt, kan niet meer stoppen. Het smaakt naar meer.

 

Kees Waaijman,

Karmeliet

Box typeimage-with-border
Box colorblue
Box sizesmall