It takes a village to raise a child. Deze uitspraak uit de Afrikaanse cultuur betekent dat iedereen in het dorp zijn verantwoordelijkheid, oftewel leiderschap, neemt over de kinderen die er rondlopen. In de Nederlandse samenleving ligt dat toch wat anders. Zie je jezelf al rondlopen in de supermarkt, andermans kind te corrigeren vanuit een gemeenschappelijk idee? Nee, dat is niet hoe we het hier kennen. We bemoeien ons doorgaans niet met andermans kind en opvoeding. 

Wat een fijn nieuws dat we al onze leerlingen binnenkort weer op school mogen ontvangen. Het bericht van onderwijsminister Arie Slob brengt je alleen wel even op het verkeerde been. Je mág open per 31 mei, maar je móet open per 7 juni. Het lijkt bijna alsof de minister denkt dat scholen niet open willen. Zou hij er geen vertrouwen in hebben dat onze onderwijsprofessionals als eerste denken aan het belang van de leerlingen?  

Voor deze blog raakte ik geïnspireerd door het boek Obstinate Education – Reconnecting School and Society, van Gert Biesta. Hij schetst dat we met z’n allen leven op één planeet. Wanneer iedereen krijgt wat ‘ie wil, hebben we geen planeet meer. Niks is helemaal maakbaar. En als je dat weet, dan hebben we een gezamenlijke verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat we onderwijs krijgen om hiermee om te gaan. Obstinaat onderwijs geeft mee dat je nadenkt over het belang van het collectief, en dat dit belang soms voorbij vrijheid van het individu gaat. Op het moment dat je dit niet onder ogen wilt zien, dan loop je altijd tegen alle grenzen aan. 

Wat is nou de kunst van het onderwijs? Kunst is een creatief proces: je wilt iets moois scheppen, bedenkt een onderwerp, schaaft bij en neemt afstand. Je gaat in op details, overziet het geheel en op een gegeven moment is het goed. Ondertussen werk je hard, het is vakmanschap, maar het geeft je ook energie.  
In mijn vorige blog schreef ik, dat ik in gesprek wilde met Carmeldocenten over Samuel Paty en het aangaan van de dialoog hierover met je leerlingen. Afgelopen weken sprak ik met kleine groepjes docenten en had ik een-op-eengesprekken met docenten uit het hele land. Zelfs docenten van buiten Carmel reageerden op de blog. Uit de gesprekken bleek al snel dat iedereen het tot zijn/haar taak rekent om het gesprek over Paty in de klas te voeren.  

De afgelopen weken zie je zowel in het nieuws als op sociale media allemaal universiteiten en hogescholen die het academisch jaar openen. Zo laat de voorzitter van het College van Bestuur van Saxion met interactie zien hoe de toekomst in techniek eruit zou kunnen zien met een robot met artificiële intelligentie. In Leiden laat de rector magnificus van zich horen over de herverdeling van de gelden richting technische universiteiten ten koste van de alfa- en gammawetenschappen. Er was zelfs een tweede opening in Leiden waarbij mensen protesteerden tegen deze verschuivingen van gelden in universitair onderwijs.