Naar aanleiding van een schenking hadden we extra geld om aandacht te besteden aan socialisatie en persoonsvorming van leerlingen. Dat is natuurlijk hartstikke fijn! Na een proces van brainstormen met docenten van verschillende Carmelscholen over wat impact zou hebben op vmbo-brugklasleerlingen, maar wat ook bruikbaar zou zijn voor anderen, ontstond een samenwerking met theatergroep De Nieuwe Koning. Zij creëerden een interactieve voorstelling, waarbij leerlingen leren reflecteren op situaties waarmee ze dagelijks te maken krijgen. Daarnaast ontwikkelde een aantal docenten van Twents Carmel College een lessenreeks ‘Kritisch leren denken’. In eerste instantie is het uitgerold op drie Carmelscholen. Leerlingen worden eerst via een mentorles voorbereid, krijgen dan de voorstelling te zien en vervolgens is er in een paar lessen ruimte om onder andere nader in te gaan op de onderwerpen die nog niet goed zijn besproken. Vanuit pedagogisch perspectief is het geweldig dat leerlingen in groepsverband gedrag kunnen bespreken en uitproberen.

“Drie jaar lang, in de onderbouw, heeft ze moeite gehad met Engels en na één les bij de nieuwe docent snapt ze de grammatica wel.” Ik val middenin het gesprek tussen collega’s terwijl ik de docentenwerkruimte inloop. Terwijl ik mijn kopie uit de printer haal begrijp ik de strekking van het verhaal en denk ik hoe mooi het zou zijn om zo’n constatering, dat een leerling je vak begrijpt, als compliment te geven aan de desbetreffende collega die de les gegeven heeft.

Speciaal voor Carmel hebben aanbieders van onderwijsmethoden zich op de Carmel Leermiddelenmarkt in het beste pak gestoken. Bovendien zijn ze met velen, een grote uitgever brengt zelfs 40 m/v sterk mee. In verschillende kraampjes prijzen de aanbieders de waar aan, methodes staan uitgestald en ze presenteren de dienstverlening. Er staan lekkere gebakjes en je kunt zelfs een selfie-cappuccino (ook wel “selfiecino” genoemd) drinken. Het is duidelijk dat het ernst is en dat het ergens om gaat.

Traditiegetrouw maken leerlingen in 5 havo en 5 vwo als laatste opdracht van het schoolexamen voor het vak levensbeschouwing het Levensvisieboek. Of beter gezegd hun levensvisieboek. Aan de hand van de onderdelen verleden (1): wat zijn de wortels van mijn leven (o.a. mijn familie, levensbeschouwing die ik van huis heb meegekregen) en mijn levensgeschiedenis geven leerlingen hun antwoord op deze vraag.

‘Ik kan er dit jaar schooljaar even geen curlingouders bij hebben’, verzuchtte juf Ank in de nieuwste aflevering van De Luizenmoeder. Sinds zondagavond speelt deze zin door mijn hoofd. Natuurlijk wil je als ouder het beste voor je kind. Maar wanneer slaat dit door in het beroven van je kind van een faalervaring, waar ze juist van leren? En wat als je als ouder gewoon niet in staat bent om je kind goed te helpen?

Vorige week liep ik om iets over half negen de school binnen. Een groepje leerlingen uit de derde klas liep hard pratend en lachend juist naar buiten. Een uur lesuitval en dus naar de supermarkt voor chips, broodjes frikandel en energydrank. ‘Hey’, riep de ene jongen naar dat blonde meisje, ‘ga jij dat pretpakket kiezen, ben je dom of zo?’

Afgelopen vrijdag was ik bij het congres OnderwijsInzicht om mede richting te geven aan ICT in het onderwijs. De dag werd omlijst door het uitbrengen van het Technologiekompas 2019-2020, genaamd 'Onderwijs in een kunstmatig intelligente wereld'.

Deze week werd ik geïnterviewd door een leerling vanwege mijn bestuurlijke “topfunctie” als vrouw. Ik was wel benieuwd naar de vragen die zij zou gaan stellen. Die gingen onder andere over of ik nadelen ondervond om als vrouw in deze functie terecht te komen en of ik wel evenveel verdien als mijn mannelijke collega’s. 

Trotse vader van drie kinderen, dat ben ik. Ze zijn me alle drie even lief, hoewel ze nogal verschillen. De oudste twee zijn dames van 19 en 21 en beiden aan de studie. Ik moest aan mijn twee studerende dames denken tijdens een lezing van Kees Vuijk over kansenongelijkheid. Deze woonde ik bij tijdens een vergadering van de Ledenadviesraad van de VO-raad. Zijn verhaal gaat over het streven van het onderwijs om iedereen gelijke kansen te bieden en dat dat streven heeft geleid tot een diepe kloof tussen hoger en lager opgeleiden. Door verbetering van determinatie is nu intelligentie in plaats van afkomst bepalend voor iemands maatschappelijke kansen. Én: intelligentie is erfelijk. Het lijkt zo alsof een dubbeltje dus nooit een kwartje kan worden. En omdat iedere groep in zijn eigen bubbel zit blijft dat ook zo. Bijzonder ongemakkelijk.

In Nederland hebben we het meest kosteneffectieve onderwijs van de wereld. We staan in de top 10 van landen met kwalitatief het beste onderwijs, terwijl de meeste landen die hier instaan meer geld uitgeven aan onderwijs dan Nederland. Ondanks dit gegeven behoren we toch tot de top. Een prestatie van formaat, maar het Nederlands onderwijs heeft de gewoonte om een vrijwillige ouderbijdrage te vragen. Deze bijdrage staat ter discussie deze week.