Zo’n twee weken geleden vertrokken we met een groep Carmeldocenten en -schoolleiders naar Israël voor een indrukwekkende studiereis. We bezochten er zogeheten Hand in Hand schools waar joodse en Arabische leerlingen samen naar school gaan. Dit is zeker niet vanzelfsprekend en gebruikelijk in dit sterk gepolariseerde land, Israël telt er maar acht. Het ‘gewone’ onderwijssysteem is helemaal gesegregeerd: je hebt Joodse scholen, Joods orthodoxe, Arabische en scholen voor Christenen. Ieder heeft zijn eigen school. 
De gemengde scholen zijn voor beide groepen bijzonder. Voordat kinderen er op school komen, weten ze nog weinig van elkaar. Maar op het moment dat je uitgaat van wat mensen verbindt, in plaats van wat mensen scheidt, gebeurt er iets moois. Want als ze eenmaal samen met elkaar optrekken, vallen de barrières en mogelijk aangeleerde beelden razendsnel weg. En als het in Israël kan… dan moet het hier in Nederland toch ook kunnen? 

Dit is altijd een bijzondere periode: een deel van Nederland neemt een alter ego aan en host in de polonaise, een deel staat op de ski’s, en voor weer een ander deel gaat de dagelijkse gang van zaken op het werk gewoon door. Afgelopen dinsdag was het “vette dinsdag”. Voor de een vanzelfsprekend en voor de ander waarschijnlijk een raadsel. Volgens de katholieke traditie is vette dinsdag “Vastenavond” en daarmee het einde van de carnavalsperiode, waarna er 40 dagen wordt gevast.

Samen met tien andere besturen uit het voortgezet onderwijs laat ik mij een paar keer per jaar inspireren en denken we samen na over het vak van besturen. Zo gingen we vorige week naar het Joods Museum in Amsterdam, waar de dag in het teken stond van Etty Hillesum. 

Dit is de laatste week dat er leerlingen langs mijn huis naar school fietsen. Het einde van het schooljaar nadert en zeker in regio noord breken de laatste loodjes aan. Als College van Bestuur gingen we afgelopen tijd bij veel Carmelscholen in Nederland op bezoek. Overal zie je dat er enorm hard is gewerkt om oplossingen te bieden voor collega’s en leerlingen in deze coronatijd. 

Je zit in een mooie Teams-vergadering en je ziet een mailtje langskomen van een externe partner waar je een paar uur later een overleg mee hebt. Wat is er zo belangrijk dat ik nu nog een mailtje krijg? De nieuwsgierigheid wint en met één oog op de Teamsvergadering en één oog op de mobiel tik je op de link en log je in… Hmmm, dat werkt niet denk ik nog… maar een uur later is het duidelijk dat het juist uitstekend heeft gewerkt. Dankzij het linkje uit deze phishing-mail is mijn account vakkundig gehackt en heeft bijna heel Carmel en onderwijs-gerelateerd Nederland een mail van mij ontvangen met de vraag om een dubieuze link te openen. Godzijdank is onze ICT-crew er snel bij en sluit mijn account en verandert mijn wachtwoord. Maar het zweet breekt mij uit als ik hoor dat er duizenden mails uit mijn naam zijn verstuurd. Het liefst wil je even verdwijnen, maar je moet natuurlijk gewoon door en accepteren dat je iets doms hebt gedaan.